اختراع فوق يك تركيب شيميايي به صورت زير معرفي ميكند: 1. CN: 2 تا 6 درصد 2. Cl 14 تا 22 درصد 3. CO32 5 تا 22 درصد 4. فلزات قليايي گروه اول و دوم: 40 تا 62 درصد 5. كربويون: 0 تا 3 درصد تركيب فوق(كه الزاما يوني نيست) درون يك بوته ذوب مي شود و به دماي خاصي رسانده مي شود.دماي ذوب بسته به جنس فولاد و شرايط فني قطعات ممكن است 780-950oC باشد ولي در بيشتر موارد دماي بهينه 930oC است. قطعه درون مذاب قرار داده مي شود و براي مدت زمان خاصي درون مذاب مي ماند. زمان نگهداري قطعه در مذاب نيز تابعي از شرايط فني و كاركرد قطعه است.قطعه را پس از خروج از مذاب بسته به شرايط درون يك محيط خنك كننده خاص سرد مي كنند و در نهايت عمليات برگشت(تمپرينگ) را بر آن انجام مي دهند. با انجام مراحل فوق، كربن اتمي به سطح فولاد نفوذ مي كند و درصد كربن موجود در سطح فولاد را افزايش مي دهد.اين عمليات به كمك رعايت يك سري موارد فني از جمله سرد كردن قطعه از دماي عمليات با روش مناسب ، باعث افزايش برخي از خواص مكانيكي قطعه از جمله سختي و مقاومت به سايش مي شود.